Pagaille, ένα ελεύθερο και χαρούμενο μπιστρό στα ψηλά του 18ου διαμερίσματος

Το Pagaille, που μόλις άνοιξε στα ύψη του 18ου διαμερίσματος, έχει ήδη αποδειχθεί ένα από τα αγαπημένα του πιάτα στην οδό Ramey, με τα ελεύθερα και χαρούμενα πιάτα του.

Περισσότερο από ποτέ, η rue Ramey αποδεικνύεται ένας από τους πιο γκουρμέ δρόμους του 18ου διαμερίσματος, με μια σειρά από συναρπαστικά νέα εστιατόρια, από τα αγαπημένα street-food όπως το Nakatsu μέχρι τα αγαπημένα bistronomic εστιατόρια όπως το Meha. Το Pagaille είναι ένα από αυτά, και μέσα σε λίγους μήνες έχει κατακτήσει τον κόσμο με τα μπιστρονομικά πιάτα του που είναι τόσο ελεύθερα και χαρούμενα όσο ποτέ άλλοτε.

Κουρασμένος από τα εστιατόρια με αστέρια Michelin (το Mirazur, όπου έκοψε τα δόντια του), ο νεαρός σεφ Louis Robergeau ήθελε πάνω απ' όλα να γίνει κύριος της δικής του κουζίνας, όπου θα μπορούσε να εκφράσει τις ιδέες του όπως αυτές έρχονταν. Και πόσες και πόσο δημιουργικές είναι αυτές! Αν μπορούσε να αλλάζει το μενού κάθε μέρα, θα το έκανε ευχαρίστως.

Οι τρεις φίλοι που διευθύνουν το μαγαζί, η Aurélie Cren, ο Dorian Besson και ο Fabien Gavard-Gaton, όλοι τους από τον ξενοδοχειακό χώρο, είναι εκεί για να τον καθοδηγούν αλλά ποτέ να τον περιορίζουν, καθώς το μαγαζί λειτουργεί επί ίσοις όροις. Καβούρια, μαύρη πουτίγκα και chorizo λούζονται σε ζωμό λευκού λιμανιού (€13)- το μοσχάρι καπνίζεται στο μπάρμπεκιου και σερβίρεται ωμό ως ταρτάρ (€22), συνοδευόμενο από ένα τεχνικό μιλφέιγ πατάτας- τα πράσα, καμένα μέχρι το κόκκαλο (€10), μαλακώνουν με συντηρημένα λεμόνια και κρέμα παρμεζάνας.

Και αν τώρα φαίνεται να είναι κλισέ να λέμε ότι ένας σεφ χρησιμοποιεί τα προϊόντα του από το Α έως το Ω - και ότι αυτό είναι μια σοφή και υπεύθυνη απόφαση - τότε αυτό ισχύει πράγματι για τον σεφ Louis Robergeau, ο οποίος φτάνει στο σημείο να μετατρέψει το ψωμί της ημέρας σε πλακάκια, σε σκόνη που χρησιμοποιείται για να επικαλύψει πιάτα ή ακόμη και σε παγωτό από ψημένο ψωμί- ή να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στα προϊόντα της εβδομάδας, βάζοντάς τα στο μεσημεριανό μενού πριν χάσουν τη λάμψη τους.

Τι μπορούμε να πούμε γι' αυτό το πιο προσιτό από τα μεσημεριανά μενού- 19 ευρώ για ένα ορεκτικό/κύριο πιάτο ή ένα κύριο πιάτο/ντεσπέτο, 22 ευρώ για ένα ορεκτικό/κύριο πιάτο/ντεσπέτο - εκτός από το ότι αξίζει από μόνο του να σκαρφαλώσετε τα απόκρημνα δρομάκια του 18ου διαμερίσματος για μια φθηνή απόλαυση. Το ίδιο αυτό μενού χρησιμοποιείται επίσης από τον σεφ για να δοκιμάσει τις νέες του συνταγές, ένα πραγματικό πειραματικό εργαστήριο.

Η ίδια επιθυμία να ικανοποιήσει με χαμηλότερο κόστος φαίνεται και στη συνταγή Pagaille για μεγάλα τραπέζια (12€/άτομο), η οποία προσφέρει πληθώρα πιάτων. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να δοκιμάσετε τα πάντα χωρίς να χρειάζεται να ανησυχείτε για το μοίρασμα του λογαριασμού. Τα γκρουπ είναι επίσης ευπρόσδεκτα στο χώρο, με ένα υπέροχο table d'hôte στο υπόγειο του εστιατορίου, όπου βρίσκεται η ανοιχτή κουζίνα. Είναι επίσης το ιδανικό μέρος για τα σετ DJ του Σαββατοκύριακου, με το Pagaille να έχει ντυθεί για πάρτι τις Παρασκευές και τα Σάββατα.

Με ένα μενού που εξελίσσεται ανάλογα με τους αυτοσχεδιασμούς του σεφ, τις αφίξεις της αγοράς και τα καλά προϊόντα που μαζεύονται από γείτονες και φίλους (ψωμί, τυριά, κρασιά σε λογικές τιμές), η φραγκόκοτα φραγκόκοτας (23 ευρώ), ο χυμός οστρακοειδών και το ελαφρώς γλυκό ριζότο τύπου σιταριού και τογεμιστό καλαμάρι με σάλτσα Γκρενόμπλ (24 ευρώ), που προσφέρονται αυτή τη στιγμή, αξίζουν να σπεύσετε χωρίς καθυστέρηση στο Pagaille. Όπως και το affogato (€6), ένας γλυκόξινος επίλογος ενός γεύματος, με σπιτικό παγωτό βανίλια.

Αυθόρμητο, ελεύθερο και χαρούμενο, το Pagaille είναι ένα τραπέζι που φουσκώνει!